بررسی کیفیت زندگی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی البرز و عوامل مؤثر بر آن در سال 1390

مقدمه: کیفیت زندگی مفهومی فراتر از سلامت جسمانی بوده و از شاخص های مهمی است که اندازه گیری آن در تحقیقات مختلف سلامتی به عنوان یکی از پیامد های مهم به صورت مستقل، لازم و ضروری است. محیط کار از محرک‌های فیزیکی، روانی و اجتماعی تشکیل شده که هر کدام از این عوامل می تواند عامل ایجاد تنیدگی باشند و این استرس‌ها و فشارها بر رفاه فیزیکی، رفاه روحی- روانی، سلامتی و عملکرد آن اثر نامطلوبی دارد. این مطالعه با هدف بررسی کیفیت زندگی و عوامل مؤثر برآن در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال 1390 انجام گرفت . مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع مقطعی-توصیفی می‌باشد. در مطالعه حاضر 100 نفر از کارکنان شاغل در دانشکده پزشکی و کارکنان ستاد دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال1390 شرکت نمودند. نمونه گیری به صورت سرشماری از کارکنان انجام گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) و پرسشنامه جمع آوری اطلاعات دموگرافیک افراد بود. نتایج: این مطالعه نشان داد که51% کارکنان کیفیت زندگی خود را در حد متوسط و 6٪ آنان کیفیت زندگی خود را ضعیف گزارش کرده اند. همچنین در بعد جسمی کیفیت زندگی 34% خوب، 59% متوسط و 7٪ ضعیف بود و در بعد روانی کیفیت زندگی33% خوب، 64% متوسط و 3% ضعیف . در بعد روابط اجتماعی کیفیت زندگی، 28% خوب، 59% متوسط و 13% ضعیف بوده اند. همچنین در بعد سلامت محیطی، کیفیت زندگی در 36% خوب، 55% متوسط و 9٪ ضعیف گزارش شده است. نتایج آزمون پیرسون نشان داد که بین کیفیت زندگی و کاهش تعداد فرزندان (001/0P=) و همچنین بین کیفیت زندگی و افزایش سنوات خدمتی (00/0P=) رابطه معناداری وجود دارد و بین کیفیت زندگی و سن و همچنین بین کیفیت زندگی و میزان درآمد رابطه معناداری وجود ندارد. نتایج آزمون تحلیل واریانس نشان میدهد که بین کیفیت زندگی و نوع استخدام رابطه معناداری وجود دارد (017/0P=). نتیجه‌گیری: کیفیت زندگی در اکثر کارکنان در حد متوسط بوده است و عواملی چون تعداد فرزندان، سنوات خدمتی، میزان درآمد و نوع استخدام در کیفیت زندگی آنان تأثیر گذار می‌باشد .